کد مطلب:274954 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:242
مسجد حضرت صاحب الزمان در قم
حسن بن مثله جمكرانی گوید: شب سه شنبه هفدهم ماه مبارك رمضان در خواب بودم صدائی بگوشم رسید كه گفت: برخیز و مولایت امام زمان عجل اه تعالی فرجه الشریف را اجابت كن. از خانه بیرون آمدم بجائی كه اكنون مسجد است رسیدم دیدم جوانی
[ صفحه 71]
(كه سی ساله بنظرم می رسید) نشسته و نزدیك شصت نفر با لباس های سبز و سفید در محضر آقا حضور دارند. پیر مردی كه فهمیدم حضرت خضر پیغمبر است فرمود: بامامت سلام كن. سلام كرده و مراسم تحیت بجا آوردم. آن گاه امام علیه السلام رو بمن كرده فرمود: برو نزد حسن بن مسلم از جانب ما باو بگو این زمین از آن ماست و بایستی مسجد شود. عوائدی كه از این زمین بدست آورده ای باید مسترد داری تا بنیان مسجد بر پا گردد. سپس فرمود: برو نزد سید ابوالحسن الرضا و پیغام ما را ابلاغ كن تا بدین مكان حركت كند و عوائد این زمین را دریافت نماید و ساختمان مسجد را شروع كند و نیمه در آمد قریه رهق از حومه اردهال را بر این مسجد و بنیان وعمارتش وقف كردیم و در گله گوسفند جعفر راعی بزی با رنگ ابلق وجود دارد آن را بگیر و در این زمین ذبح كن و گوشت آن را برای شفای بیماران تقسیم بنمای. حسن بن مثله گوید: بامداد به منزل سید ابوالحسن الرضا رفتم و در را زدم خدمتگزار آقا درب را گشود و خود سید از داخل خانه فرمود حسن داخل شو، من از نصف شب متظر تو هستم. من وارد شدم و از آقا جریان را پرسیدم. فرمود: من در خواب بودم گوینده ای بمن گفت حسن بن مثله نزد تو می آید هر چه بتو گوید بپذیر، اینك تو
[ صفحه 72]
آمدی. باری سید برخاست و بجمكران آمد، حسن بن مسلم را احضار كرد و دستور حضرت را باو الاغ نمود، و فرمان حضرت را با كمك اهالی بمرحله عمل آورد و سقفی از بوریا بر مسجد زد و در اندك مدتی مسجد بنیان یافت و هنگامی كه سید ابوالحسن باتفاق حسن بن مثله بجمكران می آمد بز ابلق را كه امام علیه السلام فرموده بود آن را در گله جعفر یافت و گرفت جعفر گفت دو سه روز است این بز را در گله خود دیده ام و نتوانستم آن را بگیرم جعفر طبق دستور حضرت آن را ذبح كرد و گوشت آن را به بیماران داد شفا یافتند. هر كس بدین مكان مقدس آید نخست دو ركعت نماز به نیت نماز تحیت مسجد بخواند. بدین ترتیب: پس از یك مرتبه قرائت سوره مباركه حمد هفت مرتبه در هر ركعت سوره توحید را بخواند و ذكر ركوع و سجدها را در هر ركعت هفت مرتبه بخواند. سپس دو ركعت نماز حضرت صاحب الزمان علیه السلام بخواند پس از شروع بسوره حمد (ایاك نعبد و ایاك نستعین) را صد مرتبه تكرار كند بعد باقی سوره حمد را تا آخرش بخواند و در ركعت دوم نیز چنین كند و ذكر ركوع و سجدها را در هر ركعت هفت بار بگوید و پس از سلام نماز تهلیل گوید (لا اله الا الله) و
[ صفحه 73]
تسبیح حضرت زهرا سلام الله علیها را بخواند و چون از تسبیح فارغ شود سر بسجده نهد و صد بار صلوات بر پیغمبر و آلش صلوات الله علیهم بفرستد و این نقل از لفظ مبارك امام علیه السلام است كه فمن صلیهما فكانما صلی فی البیت العتیق یعنی هر كه این دو ركعت نماز را بگزارد همچنین باشد كه دو ركعت نماز در كعبه گزارده باشد. جمكران دهی است در حوالی شهرستان مقدس قم كه آن را سلطانی بنام چام بنا كرده است و مسجد جمكران در سالهای اخیر بسعی و كوشش و همت مردم مسلمان صورت زیبا و آبرومند و جالبی یافته است چه خوب نوشته اند كه تجلیات وجود مقدس حضرت بر در و دیوار آن مكان شریف تابش دارد وقتی انسان وارد آن محل می شود مثل اینكه خود را در یك حالت روحانی و ملكوتی می بیند و لذا خود امام علیه السلام به حسن مثله جمكرانی فرمود مردم را بگو رغبت كنند بدین موضع. و عزیز دارند این مكان را. ما بر سبیل اختصار این قضیه را نقل كردیم هر كس مایل باشد كه قضیه را تفصیلا بداند به حكایت اول از باب هفتم كتاب نجم الثاقب نوری ره مراجعه نماید.
[ صفحه 74]
[ صفحه 71]
(كه سی ساله بنظرم می رسید) نشسته و نزدیك شصت نفر با لباس های سبز و سفید در محضر آقا حضور دارند. پیر مردی كه فهمیدم حضرت خضر پیغمبر است فرمود: بامامت سلام كن. سلام كرده و مراسم تحیت بجا آوردم. آن گاه امام علیه السلام رو بمن كرده فرمود: برو نزد حسن بن مسلم از جانب ما باو بگو این زمین از آن ماست و بایستی مسجد شود. عوائدی كه از این زمین بدست آورده ای باید مسترد داری تا بنیان مسجد بر پا گردد. سپس فرمود: برو نزد سید ابوالحسن الرضا و پیغام ما را ابلاغ كن تا بدین مكان حركت كند و عوائد این زمین را دریافت نماید و ساختمان مسجد را شروع كند و نیمه در آمد قریه رهق از حومه اردهال را بر این مسجد و بنیان وعمارتش وقف كردیم و در گله گوسفند جعفر راعی بزی با رنگ ابلق وجود دارد آن را بگیر و در این زمین ذبح كن و گوشت آن را برای شفای بیماران تقسیم بنمای. حسن بن مثله گوید: بامداد به منزل سید ابوالحسن الرضا رفتم و در را زدم خدمتگزار آقا درب را گشود و خود سید از داخل خانه فرمود حسن داخل شو، من از نصف شب متظر تو هستم. من وارد شدم و از آقا جریان را پرسیدم. فرمود: من در خواب بودم گوینده ای بمن گفت حسن بن مثله نزد تو می آید هر چه بتو گوید بپذیر، اینك تو
[ صفحه 72]
آمدی. باری سید برخاست و بجمكران آمد، حسن بن مسلم را احضار كرد و دستور حضرت را باو الاغ نمود، و فرمان حضرت را با كمك اهالی بمرحله عمل آورد و سقفی از بوریا بر مسجد زد و در اندك مدتی مسجد بنیان یافت و هنگامی كه سید ابوالحسن باتفاق حسن بن مثله بجمكران می آمد بز ابلق را كه امام علیه السلام فرموده بود آن را در گله جعفر یافت و گرفت جعفر گفت دو سه روز است این بز را در گله خود دیده ام و نتوانستم آن را بگیرم جعفر طبق دستور حضرت آن را ذبح كرد و گوشت آن را به بیماران داد شفا یافتند. هر كس بدین مكان مقدس آید نخست دو ركعت نماز به نیت نماز تحیت مسجد بخواند. بدین ترتیب: پس از یك مرتبه قرائت سوره مباركه حمد هفت مرتبه در هر ركعت سوره توحید را بخواند و ذكر ركوع و سجدها را در هر ركعت هفت مرتبه بخواند. سپس دو ركعت نماز حضرت صاحب الزمان علیه السلام بخواند پس از شروع بسوره حمد (ایاك نعبد و ایاك نستعین) را صد مرتبه تكرار كند بعد باقی سوره حمد را تا آخرش بخواند و در ركعت دوم نیز چنین كند و ذكر ركوع و سجدها را در هر ركعت هفت بار بگوید و پس از سلام نماز تهلیل گوید (لا اله الا الله) و
[ صفحه 73]
تسبیح حضرت زهرا سلام الله علیها را بخواند و چون از تسبیح فارغ شود سر بسجده نهد و صد بار صلوات بر پیغمبر و آلش صلوات الله علیهم بفرستد و این نقل از لفظ مبارك امام علیه السلام است كه فمن صلیهما فكانما صلی فی البیت العتیق یعنی هر كه این دو ركعت نماز را بگزارد همچنین باشد كه دو ركعت نماز در كعبه گزارده باشد. جمكران دهی است در حوالی شهرستان مقدس قم كه آن را سلطانی بنام چام بنا كرده است و مسجد جمكران در سالهای اخیر بسعی و كوشش و همت مردم مسلمان صورت زیبا و آبرومند و جالبی یافته است چه خوب نوشته اند كه تجلیات وجود مقدس حضرت بر در و دیوار آن مكان شریف تابش دارد وقتی انسان وارد آن محل می شود مثل اینكه خود را در یك حالت روحانی و ملكوتی می بیند و لذا خود امام علیه السلام به حسن مثله جمكرانی فرمود مردم را بگو رغبت كنند بدین موضع. و عزیز دارند این مكان را. ما بر سبیل اختصار این قضیه را نقل كردیم هر كس مایل باشد كه قضیه را تفصیلا بداند به حكایت اول از باب هفتم كتاب نجم الثاقب نوری ره مراجعه نماید.
[ صفحه 74]